Απόδοση: Έκτωρ Πανταζής
ΠΡΩΤΟ ΑΣΜΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1- ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ
Το άσμα των ασμάτων, - αρχαιότατο επιθαλάμιο.
Η ΝΥΜΦΗ
Φιλιά και φιλήματα ο αγαπημένος μου απ' το στόμα του να μου δώσει και αγκαλιάσματα, που είναι κι απ' το κρασί γλυκύτερα.
Κι οι μυρωδιές σου ξεπερνούν κάθε άρωμα, άρωμα που σκόρπισε είναι το όνομά σου, που όλες οι κοπέλες αγάπησαν.
Μαγεύτηκαν, σε πήραν τρέχοντας ξοπίσω σου, τις τράβηξαν τ' αρώματά σου. Μ' έμπασε ο βασιλιάς μου στο παλάτι του. Θα αγαλλιάσουμε θα ευφρανθούμε μαζί σου. Το δόσιμό σου θα αγαπήσωμε πιο πολύ απ' το κρασί. Σου δόθηκε αγάπη αληθινή.
Είμαι όμορφη εγώ, μελαχρινή, θυγατέρες της Ιερουσαλήμ, όπως οι καλύβες στο Κηδάρ, όπως τα δερμάτινα παραπετάσματα του Σολομώντα.
Μη με στραβοκοιτάτε που είμαι μαυριδερή ,με είδε πολύ ο ήλιος,της μάνας μου οι γιοί με τιμώρησαν, μ' έπιασαν και μ' έβαλαν φύλακα στ' αμπέλια, όμως εγώ δεν τα φύλαξα.
Πες μου εσύ που αγάπησε η ψυχή μου, πού έχεις το υποστατικό, τα μεσημέρια πού πλαγιάζεις, για να μη χαθώ να σε ψάχνω στα υποστατικά των φίλων σου.
Ο ΝΥΜΦΙΟΣ
Αν σου διαφεύγει ποιά είσαι, σύ μες στις γυναίκες η πιό όμορφη, πάρε τα κοπάδια στο κατόπι και οδήγησε τις κατσίκες σου στα λιβάδια των ποιμένων.
Με τη φοράδα μου που είναι στου Φαραώ το άρμα σε παρομοιάζω, μονακριβή μου.
Πόσο πολύ ομόρφυναν στο πρόσωπό σου, σαγόνια παρειές ζυγωματικά, σαν της τρυγόνας, κι ο τράχηλός σου σαν οι ορμίσκοι.
Χρυσά στολίδια θα σε ντύσω χρυσά κι ασημοκεντημένα.
Η ΝΥΜΦΗ
Στο ανάκλιντρο ο βασιλιάς μου, κι ο νάρδος μου μοσχοβολά.
Αποστακτήρας αρωμάτων ο πολυαγαπημένος μου, στα στήθια μου ανάμεσα κουρνιάζει.
Ανθισμένο αμπελόκλαδο ο αγαπημένος μου, στης Εγγαδί τ' αμπέλια.
Ο ΝΥΜΦΙΟΣ
Πόσο όμορφη είσαι αρραβωνιαστικιά μου, πόσο όμορφη, τα μάτια σου σαν περιστέρια.
Η ΝΥΜΦΗ
Όμορφος κι εσύ αγαπημένε μου, ωραίος πολύ, στου κρεβατιού μας το βαθύ τον ίσκιο.
Τα δοκάρια του σπιτιού μας κέδροι, τα κουφώματα κυπαρισσένια.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2- ΟΙ ΔΥΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΚΥΡΙΕΥΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ
Η ΝΥΜΦΗ
Λούλουδο στην πεδιάδα εγώ, και στην κοιλάδα κρίνο.
Σαν κρίνο στή μέση αγκαθιών, μοιάζει η αρραβωνιαστικιά μου στα κορίτσια ανάμεσα.
Ωσάν μηλιά στο δάσος ,μοιάζει η αγαπημένη μου μέσα στις συντροφιές,πόθησα κι έκατσα στη σκιά της, γλυκός στο λαρύγγι μου ο καρπός της.
Βάλτε με στου κρασιού το σπίτι, δώστε με στην αγάπη.
Παρασταθείτε μου ,με αρώματα, ρίξτε μου σωρούς γύρω τα μήλα, γιατί είμαι απ' την αγάπη κατασπαραγμένη.
Με το αριστερό του κάτω απ το κεφάλι μου, με το δεξί του με αγκαλιάζει.
Κορίτσια της Ιερουσαλήμ, στ' όνομα των δυνάμεων και των στοιχείων της φύσης, κοιμάται η αγάπη μου μην την ξυπνάτε.
ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΣΜΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2- Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΠΕΡΑΣΕ
Η ΝΥΜΦΗ
Του αγαπημένου μου η φωνή, νά τος φτάνει πηδάει βουνά, σκίζει λόφους.
Παρόμοιος με ζαρκάδι, [ή με ελαφάκι ο αγαπημένος μου στα όρη Βαιθήλ. Νά τος πίσω απ τον τοίχο μας σκύβει στα παραθύρια και στα καφασωτά.
Μου μιλάει και μου λέει ο αγαπημένος μου'
Ο ΝΥΜΦΙΟΣ
Σήκω κι έλα κοντά μου περιστερούλα μου, καλή μου εσύ μικρό μου ταίρι.
Επιτέλους πέρασε ο χειμώνας έφυγε η βροχή, πήγαν στο καλό.
Βγήκαν τα λούλουδα στη γή, καιρός για κλάδεμα, στη γή μας λάλησε η τρυγόνα.
Πέταξαν φύλλο οι συκιές, άνθος τ' αμπέλια,κι ευωδιά. Σήκω, έλα, αραβωνιαστικιά μου, καλή μου, περιστεράκι μου.
Περιστέρα μου εσύ,με στέγη σου την πέτρα ,και κρυβόσαστε απ' το προτείχισμα' φανερώσου κάνε να σ' ακούσω, γλυκειά η φωνή σου όμορφη η όψη σου.
Ο ΧΟΡΟΣ
Πιάστε τ' αλεπουδάκια που καταστρέφουν τ' αμπέλια μας τώρα που ανθίζουν.
Η ΝΥΜΦΗ
Δικός μου ο αγαπημένος,δική του κι εγώ, αυτός είναι ο ποιμένας στα λειβάδια με τους κρίνους.
Μέχρι να σβήσει η μέρα και να σκορπίσουν οι σκιές.κοντά μου γύρνα, αγαπημένε εσύ, όπως το ζαρκάδι και το ελαφάκι στα σπηλιαράκια των βουνών.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3- ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΙ ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΤΗΣ ΝΥΜΦΗΣ
Η ΝΥΜΦΗ
Τη νύχτα στο κρεβάτι μου αναζήτησα εκείνον που αγάπησε η ψυχή μου' τον αναζήτησα και δεν τον βρήκα' τον κάλεσα, και δεν με άκουσε.
Θα σηκωθώ απο το κρεβάτι μου, θα γυρίσω την πόλη, την αγορά τις πλατείες, και θ' αναζητήσω εκείνον που αγάπησε η ψυχή μου. Τον αναζήτησα και δεν τον βρήκα.
Συναπαντήθηκα με τους φύλακες που περιπολούν στην πόλη. Είδατε μήπως εκείνον που αγάπησε η ψυχή μου;
Λίγο μετά απομακρύνθηκα απ' αυτούς, κι έψαξα μέχρι που βρήκα εκείνον που αγάπησε η ψυχή μου.
Θυγατέρες της Ιερουσαλήμ, σας ξορκίζω στο όνομα των δυνάμεων και των στοιχείων της φύσης, κοιμάται η αγάπη μου μην την ξυπνάτε.
ΤΡΙΤΟ ΑΣΜΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3- Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΝΥΜΦΙΟΥ
Ο ΧΟΡΟΣ
Ποιά είναι εκείνη που ανεβαίνει στήλη καπνού στην έρημο θυμιασμένη με λίβανο και με σμύρνα και με όλες τις σκόνες του αρωματοπώλη;
Να, το φορείο του Σολομώντα,εξήντα γεροδεμένοι άντρες γύρω του από τους καλύτερους του Ισραήλ.
Όλοι τους έχουν ρομφαία,μαθημένοι στον πόλεμο, κάθε άντρας έχει στο μηρό του ρομφαία για κάθε αναπάντεχο μέσα στη νύχτα.
Το φορείο το έφτιαξε ο Σολομώντας για τον ίδιο από ευωδιαστά ξύλα του Λιβάνου.
Αργυροί οι στύλοι του χρυσό το ανάκλιντρο τα στηρίγματα πορφυρένια, το εσωτερικό με πολύτιμους λίθους, φτιαγμένα με αγάπη από τις θυγατέρες της Ιερουσαλήμ.
Θυγατέρες της Σιών, βγήτε να δείτε το βασιλιά Σολομώντα με το στεφάνι,που τον έστεφάνωσε η μάνα του τη μέρα του γάμου του, και μέρα της χαράς του στο βάθος της καρδιάς του.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4- ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΝΥΜΦΗΣ
Ο ΝΥΜΦΙΟΣ
Να, είσαι όμορφη, η αρραβωνιαστικιά μου,να, είσαι όμορφη. Τα μάτια σου περιστέρια πίσω απ το μαγνάδι σου. Τα μαλλιά σου κοπάδι κατσικιών, που κυματιστά ξεπρόβαλαν απ το Γαλαάδ.
Δόντια λευκά και μαργαριταρένια,σαν κοπάδι φρεσκοκουρεμένα πρόβατα, που μόλις βγήκαν απ' το λουτρό, όλα δίδυμα, και κανένα στέρφο.
Τα χείλη σου σαν κόκκινο σειρίτι, η λαλιά σου ωραία, το μάγουλό σου σαν ρόδι κάτω απ το μαγνάδι σου.
Σαν τον πύργο του Δαβίδ ο τράχηλός σου χτισμένος στα ψηλώματα' χίλιες ασπίδες κρέμονται απ' αυτόν, κι όλα τα βέλη των πολεμιστών.
Τα δυό σου στήθια σαν δυό νεογνά δίδυμα ζαρκάδια που βόσκουν ανάμεσα στα κρίνα.
Μέχρι να εκπνεύσει η μέρα και να διασκορπιστούν οι σκιές, θα πάω στο λόφο της σμύρνας προς το βουνό του Λιβάνου.
Πανέμορφη είσαι αγαπημένη μου, χωρίς ψεγάδι κανένα.
Έλα απ' το Λίβανο, νύμφη ,φύγε απ' το Λίβανο' έλα πέρνα την ψηλή κορφή του, την κορυφή του Σανίρ και του Ερμών, από τα κρησφύγετα των λιονταριών και των λεοπαρδάλεων τις φωλιές.
Μας σκλάβωσες αδερφή μου νύμφη' σκλάβωσες την καρδιά μας με μια σου ματιά, μ' ένα του τραχήλου σου κόσμημα.
Πόσο μεθυστικά τα στήθια σου ,αδερφή μου νύφη; Πόσο πιο μεθυστικά απ' το κρασί, κι η φορεσιά σου πόσο πιο ευωδιαστή απ' όλα τα αρώματα;
Κηρήθρα που στάζει τα χείλη σου νύμφη' μέλι και γάλα κάτω απ' τη γλώσσα σου, και η ευωδιά των ρούχων σου σαν την ευωδιά του Λιβάνου.
Φραγμένος κήπος, αδερφή μου νύφη, φραγμένος κήπος, πηγή σφραγισμένη.
Στα παραδεισένια κηπάρια σου ροδιές με λυγισμένα τα κλωνάρια φορτωμένα ρόδια, ολάνθιστα αμπέλια και νάρδοι.
Νάρδος κα κρόκος,κανέλλα και κινννάμωμο και όλα τα δέντρα του Λιβάνου, σμύρνα κι αλόη και όλα τα καλά μύρα.
Κήπος με πηγή και φρεάτιο ,με αναβλύζον νερό και βουερό καταρράκτη που κατεβαίνει απ' το Λίβανο.
Η ΝΥΜΦΗ
Σήκω βορρά και σύ έλα νότε,φυσήξτε στον κήπο μου,να σκορπίσουν παντού τ' αρώματα μου' να κατεβεί ο αγαπημένος μου στον κήπο να γευτεί φρούτα απ' τα φορτωμένα ακροκλώναρα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5- ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΝΥΜΦΗΣ
Ο ΝΥΜΦΙΟΣ
Μπήκα στον κήπο αδερφή μου νύφη, τρύγησα σμύρνα με τ' αρώματα,έφαγα ψωμί και μέλι, ήπια κρασί ήπια γάλα και σεις φίλοι, φάτε πιείτε μεθύστε, αδέρφια μου.
ΤΕΤΑΡΤΟ ΑΣΜΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5- ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ - Η ΝΥΜΦΗ ΖΗΤΑΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ
Η ΝΥΜΦΗ
Εγώ ξάπλωσα και η καρδιά μου αγρυπνεί. Η φωνή του αγαπημένου μου, χτυπά την πόρτα.
Ο ΝΥΜΦΙΟΣ
Άνοιξε αγαπημένη μου,αρραβωνιαστικιά μου,περιστερούλα μου, άπεφθη,το κεφάλι μου γέμισε δροσιό τα μαλλιά μου νυχτερινή πάχνη.
Η ΝΥΜΦΗ
Έβγαλα το φόρεμα μου, πώς να το ξαναβάλω; Έπλυνα τα πόδια μου, να τα ξαναλερώσω;
Ο αγαπημένος μου έχωσε το χέρι του απο κάποιο πέρασμα, και η κοιλιά μου σκίρτησε για κείνον.
Σηκώθηκα να ανοίξω στον αγαπημένο μου, τα χέρια μου έσταξαν σμύρνα, τα δάχτυλά μου γνήσια σμύρνα στο μάνταλο.
Άνοιξα στον αγαπημένο μου, εκείνος είχε φύγει. Και μού 'φυγε η ψυχή γι αυτό. Έψαξα δεν τον βρήκα, τον φώναξα δεν με άκουσε.
Με συναπάντησαν οι φύλακες που περιπολούν στην πόλη, με χτύπησαν, με τραυμάτισαν,μου έβγαλαν το κεφαλομάντηλο οι φύλακες των τειχών της πόλης.
Σας ξορκίζω θυγατέρες της Ιερουσαλήμ, στο όνομα των δυνάμεων και των στοιχείων της φύσης αν βρήτε τον αγαπημένο μου, να του πείτε, ότι χτυπημένη απ' την αγάπη είμαι εγώ.
Ο ΧΟΡΟΣ
Ποιά είναι η διαφορά του αγαπημένου σου από άλλους αγαπημένους, μέσα στις γυναίκες όμορφη εσύ; Σε τι ξεχωρίζει ο αγαπημένος σου από τους άλλους αγαπημένους, ώστε έτσι να μας ξορκίζεις;
Η ΝΥΜΦΗ
Ο αγαπημένος μου είναι ασπριδερός και πυρόξανθος, ξεχωριστός κι επιλεγμένος από μυριάδες νέους.
Το κεφάλι του χρυσάφι καθαρό, οι μπούκλες πυκνές σαν οι βελόνες του έλατου στα κατάμαυρα και κορακίσια μαλλιά του.
Τα μάτια του σαν περιστέρια που κάθονται κοντά στις δεξαμενές νερού, κατάλευκα σαν λουσμένα με γάλα.
Τα μάγουλά του, αρώματος φιάλες, όπου το γένι μοιάζει πρασιά αρωματικών φυτών. Τα χείλη του είναι κρίνα που στάζουν ατόφια σμύρνα.
Τα χέρια του τορνευτά και χρυσαφιά ωσάν το χρυσαφένιο στάχυ. Το σώμα του με φίλντισι και σαφείρι σμιλεμένο.
Οι κνήμες του στύλοι μαρμάρινοι σε χρυσές βάσεις, η εμφάνιση του ωραία όπως ο Λίβανος, είναι εκλεκτός όπως ο κέδρος μεταξύ των άλλων δέντρων.
Εκφράζεται με γλυκασμούς, είναι επιθυμητός ποθητός εράσμιος. Θυγατέρες της Ιερουσαλήμ, τέτοιος είναι ο αγαπημένος μου, τέτοιος είναι ο αρραβωνιαστικός μου.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6- ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΥΜΦΗΣ
Ο ΧΟΡΟΣ
Πού πήγε ο αγαπημένος σου, όμορφη εσύ μεταξύ των γυναικών; κατά πού τράβηξε ο αγαπημένος σου, μαζί σου να τον ψάξουμε;
Η ΝΥΜΦΗ
Ο αγαπημένος μου κατέβηκε στον κήπο του στις πρασιές των αρωματικών φυτών, μέσα στους κήπους περπατεί συλλέγει κρίνα.
Ανήκω στον αγαπημένο μου, κι εκείνος ανήκει σε μένα, είναι αυτός που ποιμένει ανάμεσα στα κρίνα.
ΠΕΜΠΤΟ ΑΣΜΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6- Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ
Ο ΝΥΜΦΙΟΣ
Όμορφη είσαι, η αγαπημένη μου είσαι ,η ευδοκία μου είσαι, είσαι ωραία όπως η Ιερουσαλήμ, είσαι θαυμαστή όπως οι παραταγμένες στρατιές.
Στρέψε αλλού τα μάτια σου, μάτια που με ξεσήκωσαν, τα μαλλιά σου κοπάδι κατσικιών, που κυματιστά ξεπρόβαλαν από το όρος Γαλαάδ.
Δόντια λευκά και μαργαριταρένια, σαν κοπάδι φρεσκοκουρεμένα πρόβατα, που μόλις βγήκαν απ' το λουτρό, όλα δίδυμα, και κανένα στέρφο.
Τα χείλη σου κόκκινο σειρίτι όμορφη η λαλιά σου, το μάγουλό σου κόκκινο ρόδι πίσω απ το μαγνάδι σου.
Εξήντα βασίλισσες κι ογδόντα παλακίδες, και αναρίθμητες νεαρές
μία η περιστέρα μου, η προσωποποίηση της τελειότητας, μιά και μοναχοκόρη ,και δεν την αλλάζει με καμιά αυτή που τη γέννησε, τη μακαρίζουν οι νέες που την είδαν, κι οι βασίλισσες κι οι παλακίδες, κι αυτές ακόμα την εγκωμιάζουν.
Ο ΧΟΡΟΣ
Ποιά είναι αυτή που ξεπροβάλλει όπως ο δροσερός όρθρος, όμορφη σαν το φεγγάρι, εκθαμβωτική σαν τον ήλιο, θαυμαστή σαν οι παραταγμένες στρατιές;
Ο ΝΥΜΦΙΟΣ
Κατέβηκα στον κήπο, με την καρυδιά, να δω τα γεννήματα στις όχθες του χειμάρρου, να δω άν άνθισε το αμπέλι, αν έδωσαν οι ροδιές, εκεί θα δώσω την αγκαλιά μου σε σένα.
Η ΝΥΜΦΗ
Χωρίς να το καταλάβω, με ανέβασαν στα πιο γρήγορα άρματα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7- ΓΑΜΗΛΙΟΣ ΧΟΡΟΣ - Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Ο ΧΟΡΟΣ
Γύρνα κι απο δω γύρνα κι από δω Σουλαμίτιδα. Γύρνα γύρνα,να δούμε το όμορφο προσωπό σου και μεις.
Η ΝΥΜΦΗ
Τι να ιδούνε στη Σουλαμίτιδα; Εσένα να δούν που έρχεσαι με τη μεγαλοπρέπεια ουράνιων χορών.
Ο ΝΥΜΦΙΟΣ
Ομόρφυνε το βάδισμά σου με τα υποδήματά σου τα ωραία, αρχοντική εσύ, χάρμα οι μηροί σου καλλιτεχνίας έργο.
Ο αφαλός σου καλοφτιαγμένο κύπελλο με το κρασί του, η κοιλιά σου σταριού θημωνιά φραγμένη με κρίνα.
Τα δυό σου στήθια σαν δυό δίδυμα νεογνά ζαρκάδας.
Ο τράχηλός σου ωσάν πύργος φιλντισένιος, τα μάτια σου λίμνες φωτεινές, μπροστά στις πύλες πολύκοσμης πόλης, η μύτη σου πύργος του Λιβάνου στραμμένου προς τη Δαμασκό.
Το κεφάλι σου πάνω στο κορμί σου σαν το όρος Κάρμηλον, οι πλεξίδες σου πορφύρα,που κι ο βασιλιάς μπροστά σου όταν περνά σαν να δένεται μ' αυτές.
Πόσο ομόρφυνες πόσο γλύκανες αγαπημένη μου, πόσο είσαι τρυφερή!
Το παράστημά σου φοινικιάς, τα στήθια σου σταφυλιών τσαμπιά.
Σκέφτηκα, θ' ανεβώ στη φοινικιά,στην κορφή θα φτάσω,και θάναι τα στήθια σου σταφυλιών τσαμπιά κι η ανάσα σου θάχει τη μυρωδιά του μήλου.
Και απ' το λαρύγγι σου γλυκόπιοτο κρασί,
Η ΝΥΜΦΗ
που θα ρέει στο στόμα του αγαπημένου μου κατ' ευθείαν, και θα ευχαριστιέται απ' τα χείλη μου και από τα δόντια μου.
Εγώ στον αγαπημένο μου ανήκω, και σε μένα επιστρέφει η σφοδρή του επιθυμία.
Έλα αγαπημένε μου, ας βγούμε στους αγρούς ας μείνουμε στην ύπαιθρο.
Με τον όρθρο να δούμε άν άνθισε το αμπέλι, άν έβγαλε άνθη, αν έδωσαν οι ροδιές. Κι εκεί, μέσα απ' την καρδιά, θα σου δώσω την αγκαλιά μου.
Μοσχοβόλησαν οι μανδραγόρες, και στην πόρτα μας μπροστά λυγάνε τα κλαδιά οι καρποί, νέοι και παλιοί, τους κράτησα όλους για σένα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8- Η ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΗΣ ΝΥΜΦΗΣ
Η ΝΥΜΦΗ
Αγαπημένε μου,ακόμα κι αν είχαμε την ίδια μάνα θηλάσει,και σε πετύχαινα έξω, πάλι φιλί θα σούδινα, ποιός τότε θα με κατηγορούσε;
Θα σε πάρω,θα σε μπάσω στο σπίτι της μάνας μου στα μέσα δωμάτια εκείνης που με συνέλαβε, θα σε ποτίσω το γλυκό κρασί με το νάμα απ' τις ροδιές μου.
Το αριστερό κάτω απ το κεφάλι μου, το δεξί του με αγκαλιάζει.
Σας ξορκίζω, της Ιερουσαλήμ θυγατέρες, στις δυνάμεις και τα στοιχεία της φύσης, η αγάπη μου κοιμάται μην την ξυπνάτε.
ΕΚΤΟ ΑΣΜΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8- Η ΦΛΟΓΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Ο ΧΟΡΟΣ
Ποιά είναι τούτη που ανεβαίνει λευκανθισμένη, στον αγαπητικό της στηριγμένη;
Η ΝΥΜΦΗ
Κάτω απ τη μηλιά σε ξύπνησα,εκεί έπιασαν οι ωδίνες τη μάνα σου, εκεί την έπιασαν οι πόνοι και σε γέννησε.
Σφραγίδα βάλε με στην καρδιά σου,σαν σφραγίδα στο μπράτσο. Γιατί η αγάπη είναι όπως κι ο θάνατος κραταιά, ο ζήλος της σαν το σκληρό τον άδη, γύρω απο αυτή γυρίζει η φωτιά, κι οι φλόγες της παρόμοια.
Ούτε νερό τη σβήνει όσο πολύ κι αν είναι,ούτε ποτάμια να την πλημυρίσουν μπορούν ή να την πνίξουν. Κι αν ένας άντρας δώσει όλο του το βιός αγάπη ν' αγοράσει, ελεεινό θα τον πούν, θα τον εξευτελίσουν.
Ο ΧΟΡΟΣ
Μικρή η αδερφή μας με άγουρα στήθια, τι θα κάνουμε για την αδερφή μας τη μέρα, που θα τη ζητήσουν σε γάμο;
Εάν απόρθητη ως τείχος σταθεί, θα χτίσουμε πάνω της επάλξεις αργυρές, κι αν η πόρτα αφύλαχτη, θα την περιορίσουμε με κέδρινα σανίδια.
Η ΝΥΜΦΗ
Τείχος ήμουν εγώ,οι μαστοί μου πύργοι, στα μάτια τους τέτοια φάνηκα εγώ και τώρα δρέπω ειρήνη.
Ο ΝΥΜΦΙΟΣ
Αμπέλι απέκτησε ο Σολομώντας στη Βελαμών και το παράδωσε στους φύλακες, κάθε αμπελουργός να φέρει απ' τον καρπό χίλια σίκλα αργυρά.
Το αμπέλι μου είναι πάντα εδώ. Δώστε τα χίλια στο Σολομώντα και τα διακόσια στους φύλακες.
Σύ που αναπαύεσαι στους κήπους ,οι φίλοι την προσοχή τους στο τραγούδι σου έχουν, κι εγώ το ίδιο σ' ακούω.
Η ΝΥΜΦΗ
Τρέξε αγαπημένε μου σαν το ζαρκάδι σαν το ελαφάκι πάνω στα βουνά των αρωμάτων.
